بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام خدمت همه ی همکلاسی های محترم ، امیدوارم که بهترین روز های عمرتان را در حال گذراندن باشید.

دیگر ارزش همه ی کارها کم شده چون مسخره کردن راحت است ،دیگر آدمی زیر سوال رفته چون چشم های مردم کوچک شده است، حتی دوست به دوست هم نمی تواند اندک اعتمادی داشته باشد چون نارو زدن راحت شده است نمی دانم البته شاید مشکل از من یا خدایی نکرده از دیوارهای دانشگاه است اما حتی در شناخت فضای دانشکده و حرف بقیه هم باید مواظب بود.

ولی هیچ یک از اینها درد نیست چون برای من که این چیزها مهم نیست . . . گلایه هم ندارم از این موارد چون به قول یکی از دوستان "نرود میخ آهنین در سنگ" فقط نوشتم تا بدانید که برای همه ی کسانی که این طور هستند یا به این شیوه تفکر می کنند دلم می سوزد نه نمی سوزد فقط میگم بنویسم تا آنها هر طور که می خواهند یا دوست دارند در مورد دیگران نه فکر کنند و نه حرف بزنند (البته به این نوع سخن گفتن حرف زدن که نمی گویند ولی من کاری ندارم که چه می گویند ) ومهم تر آن باشد که اگر آنها به این شیوه ... (در جاخالی منظورم حرف است) زدند دیگران باور نکنند.

از این همه حرفی که زدم به این نتیجه رسیدم که همه چیز را رها کنم چون بی فایده است و همان برنامه حذفیات را در ادامه مطلب گذاشته ام تا مشاهده کنید و بگویید که این مواردی که در موردش حرف زدم به ما چه ربطی دارد و این جمله به قول استاد محترممان "دیوانه کننده است".

تغییرات جدید در برنامه حذفیات امتحانات رو در ادامه مطلب ببینید و هر جا که ناقص بود به ما هم بگید.